Πολιτισμός

Α. Αναγνωστόπουλος: 12 Μαρτίου…Δέντρο μυστικό του παραδείσου, μέσα από ένα μαθητικό κι όχι μόνο χρονογράφημα

Published

3 έτη ago

15 Μαρτίου, 2022

του Άρη Αναγνωστόπουλου

Ήταν για πολλά χρόνια 12 Μαρτίου, πολλά χρόνια της παιδικής ηλικίας, της εφηβείας, της ωριμότητας, που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν με τις μελωδίες του Σταύρου Κουγιουμτζή και τους στίχους, την ποίηση του Μάνου Ελευθερίου. Λύπες, χαρές, κλάματα, γέλια, απογοητεύσεις, προσμονές, ελπίδες, αγάπες, έρωτες, όλα μαζί πέρασαν σαν νεράκι, από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, έως σήμερα, πάντα βρίσκοντας «απάγκιο κι απανέμι», στα τραγούδια του Σταύρου και του Μάνου, εκφρασμένα στη συντριπτική τους πλειοψηφία μέσα από τις άφθαστες ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα. Ήταν τόσο άμεση η αυθόρμητη ταύτιση ενός μικρού παιδιού, με τα συναισθήματα και τις έννοιες των τραγουδιών τους, που κάθε χαρτζιλίκι του το χαλούσε για να βρει και να αγοράσει όλες τις κασέτες, που τα περιείχαν. Η κρυφή πολλές φορές, από τους δάσκαλους γονείς του, ακρόαση τους, ήταν κάθεμία ένα ξεχωριστό μάθημα ζωής, μια αλλιώτικη, ακατέργαστη διαπαιδαγώγηση αξιών και αρχών, ένα διαρκές σκάλισμα συναισθημάτων, μια δίχως νικητή αναμέτρηση καρδιάς και ψυχής, μια πρόωρη ροπή προς ωρίμανση της παιδικότητας, η οποία όμως στο τέλος γινόταν πιο παιδί από πριν…

Τα χρέη της καρδιάς, Το σβησμένο καρβουνάκι, Της Φραγκογιαννούς τα πάθη, Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες, Οι ελεύθεροι κι ωραίοι, Το μπαλκονάκι της μικρής ζωής, Τα πρώτα λόγια του Χριστού, Στα χρόνια της υπομονής, Σαν ραγίσει το ποτήρι, Όποιος τραγουδαέι τον πόνο..: Τα λόγια και οι μουσικές τους, όλα τους «κεντημένα» με τη σεμνότητα και την αντισυμβατικότητα του Κουγιουμτζή και του Ελευθερίου κι όλα(πλην της πρώτης εκτέλεσης του «Δίψασα στην πόρτα σου») ποτισμένα με το λυγμώδη λυρισμό του Νταλάρα. Όλα τους να αφήνουν σημάδια βαθειά, όλα τους να διαπερνούν απλά μα τόσο άμεσα και κοφτερά, όλα τους να ωριμάζουν σαν το παλιό κρασί,μα να βγάζουν πάντα τη φωτιά στα σωθικά και το ξάφνιασμα της πρώτης ρακής.

Ο Κουγουμτζής εξέφραζε τόσο ίδια τα συναισθήματα των μουσικών του με εκείνα των στίχων του Ελευθερίου, που ο Μάνος θα μπορούσε να είναι ο στιχουργός όλων των τραγουδιών του Σταύρου, κι όλα τους να είναι ερμηνευμένα από τον Γιώργο. Μη μου θυμώνεις μάτια μου, Έτσι είναι οι άνθρωποι, Σε σοκάκια και μπαλκόνια, Κάποιας μάγισσας τα χάδια, Στα ψηλά τα παραθύρια, Και μια σημαία σ’ένα μπαλκόνι, Το πουκάμισο το θάλασσι, Κάποιος χτύπησε την πόρτα, Ο ουρανός φεύγει βαρύς, Έχεις την πόρτα σου κλειστή, Αυγερινό παράπονο, Κάστρα ψηλά να γκρέμιζα, Ήταν πέντε ήταν έξι, Χάντρα στο κομπολόι σου, Όταν ανθίζουν πασχαλιές, Αν ήταν να σ’αρνηθώ, Κάποιον άλλον φίλησες στο στόμα, Ούτε ένα αηδόνι στον μπαξέ, Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά, Δίχως την καρδουλα σου, Δώσε μου το χέρι σου, Κάπου νυχτώνει, Μ’έκοψαν με χώρισαν στα δυο, Το σακάκι μου κι αν στάζει, Και στο λιμάνι ήρθε το πλοίο, Ποιό δρόμο να διαλέξω, Αν ειν’να’ρθεις να καρτερώ, Στης γειτονιάς το καπηλειό, Κάπου στα Πετράλωνα, Μου’δωσε ο πλάστης την καρδιά, Να’τανε το 21, Ένας κόμπος η χαρά μου, Το πρώτο περιστέρι, Λίγη ειν’η σάρκα, Αυτός που θα φανερωθεί, Να σταματήσω τον καιρό, Πάσχα των Ελλήνων, Μη γυρεύεις ομορφιές, Τα Κατά Ματθαίον Πάθη, Άδειοι οι δρόμοι, Τα πολύχρωμα σου μάτια, Σ’αυτήν την πόλη, Το φορτηγό, Που’ναι τα χρόνια…Όλοι οι παραπάνω «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων» του Κουγιουμτζή και της Τσώτου, του Παπαδόπουλου, του Μπουρμπούλη, του Κινδύνη, του Δασκαλόπουλου, του Θέμελη, τραγουδισμένοι από τον Νταλάρα, θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί από τον Ελευθερίου. Άλλωστε ο συμπτωματικός χαρακτήρας της 12^ης Μαρτίου, θα αποτελούσε μια μυστηριωδώς παντοτινή «επικοινωνία ψυχών» Σταύρου και Μάνου, καθώς ο Ελευθερίου γεννήθηκε 12 Μαρτίου, όταν κι «έφυγε» ο Κουγιουμτζής.

Από το 1989 και τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι και τις πρώτες λοιπόν τάξεις του γυμνασίου, όλη η δισκογραφία του Κουγιουμτζή και του Ελευθερίου, αποτελούσε το πιο αγαπημένο βιβλίο, διδαγμένο από «τις παραδόσεις» της φωνής του Νταλάρα. Πηγαίνοντας στο γυμνάσιο και λύκειο δε, της Αμερικανίδων Κυριών στην Κοκκινιά, μαθαίνοντας την ιστορία του χώρου τους, καθώς προυπήρξε μαιευτήριο-παράπηγμα για τους πρόσφυγες της Σμύρνης μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Γιώργος Νταλάρας, η αγάπη μου και η αφοσίωση στα διδάγματα των τραγουδιών του Κουγιουμτζή μεγάλωσε και μετατράπηκε σχεδόν σε «επαναληπτικό μονοπώλιο», προσπαθώντας μάλιστα να το μεταδίδω σε όλες μου τις παρέες των μαθητικών, των φοιτητικών και των μετέπειτα χρόνων. Ένιωθα σαν να είχα υποχρέωση, σα να όφειλα, όλες αυτές τις απάτητες αξίες της καρδούλας του κυρ Σταύρου, να τις διαδώσω σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ, σαν μια προσφορά δίχως αντάλλαγμα, δίχως προϋποθέσεις, σαν ένα μακρινό ταξίδι μές τα κύματα, μες τη θάλασσα, μέσα σε σοκάκια και μπαλκόνια, σε στενά κι ανηφοριές…

Θυμάμαι ακόμα την οξύμωρη στιγμή, που έμαθα την πρόωρη «φυγή» του Κουγιουμτζή, μες τη χαρά και το γέλιο του καρναβαλιού στο Ρέθυμνο, 12 Μάρτη του 2005…Ένα μήνα μετά, οδήγησα μέχρι την Καλαμαριά, να του αφήσω ένα λουλουδάκι, χρέος καρδιάς στον αφανή δάσκαλο των χρόνων της αθωότητας μου, της αθωότητας μας…Κρατώ την πιο ανεξίτηλη στιγμή, αυτής της σχέσης άδολης αγάπης κι αφοσίωσης, όταν μετά από 10 σχεδόν χρόνια, ο χρόνος κι ο καιρός τα έφεραν έτσι, όπου βοηθώντας στη διοργάνωση των συναυλιών του αγαπημένου πια φίλου, Γιώργου Νταλάρα στην Κρήτη, σε μια από τις 5 συναυλίες του, τραγούδησε στο σχολείο που τελείωσα το δημοτικό στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί, ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς, που με είχαν 30 σχεδόν χρόνια «υποστεί» να τους μιλάω για τις αξίες των μελωδικών νοημάτων του Κουγιουμτζή, ακούγοντας από τον Γιώργο το «Ήταν πέντε, ήταν έξι», το παράπονο με πήρε, κι έκλαψα από ασύγκριτη χαρά, βλέποντας τους να τραγουδούν τα διαμάντια του Σταύρου…Αυτή η στιγμή, θα με συνοδεύει πάντοτε, σαν ένα απαύγασμα υπερβατικής νομοτέλειας, σύμφωνα με το οποίο ό,τι αξίζει αληθινά στη ζωή μας, ποτέ δεν πηγαίνει χαμένο…Πάντα θα μας συναντά σαν δραπέτης που τρυπώνει στις υγρές του μυαλού μας στοές, δίχως να ξεκουμπώνουμε το σακάκι μας, μη φανούν οι βαθιές μας πληγές…
Ο κόσμος άραγε του Κουγιουμτζή, δεν είναι αυτός ο παντέρμος κόσμος, που ζούμε και σήμερα;;;

Αυτός ο κόσμος είναι μια πλάνη

και συ που ξέρεις ποιος ήμουν χτες,

στείλε έναν ήλιο να με ζεστάνει

δεν τις αντέχω τόσες βροχές.

Σ’ αυτό τον κόσμο είμαστε ξένοι

το κάθε σπίτι μια φυλακή,

και η ζωή μας συννεφιασμένη

σαν του Τσιτσάνη την Κυριακή.

Είπες πως θα ‘ρθεις και περιμένω

να ‘ρθουνε πάλι μέρες καλές,

σ’ αυτό τον κόσμο τον μπερδεμένο

να ξανανθίσουν οι πασχαλιές.

*φωτογραφίες: αρχείο οικογένειας Σταύρου Κουγιουμτζή

Πολιτισμός

«Καποδίστριας»: Η συγκλονιστική ταινία του Γιάννη Σμαραγδή ολοκλήρωσε τα γυρίσματα

Published

4 ημέρες ago

28 Ιουλίου, 2025

dikaiosinisimera

Η μεγαλύτερη παραγωγή της χρονιάς θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 25 Δεκεμβρίου, από την Tanweer

Έπειτα από χρόνια δημιουργικής προσήλωσης και παραγωγικής περιπέτειας, ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής ολοκλήρωσε την πιο φιλόδοξη και πνευματικά φορτισμένη ταινία της καριέρας του: το ιστορικό έπος «Καποδίστριας», αφιερωμένο στον πρώτο Κυβερνήτη της σύγχρονης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια.

Πρόκειται για μία ιστορική ταινία που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα και αναφέρεται στην αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου Έλληνα πολιτικού και πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, μετά την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς. Υπερασπίζεται με σθένος, καλοσύνη και αξιοπρέπεια την ελευθερία του κάθε ανθρώπου, θυσιάζοντας ακόμη και τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, και δεν διστάζει να συγκρουστεί με τις δυνάμεις του κακού, θυσιάζοντας πλούτη, δόξα και διεθνή αναγνώριση. Όταν η Ελλάδα αποκτά την ελευθερία της, ο Καποδίστριας καλείται να αναλάβει πρώτος Κυβερνήτης. Παρότι διαισθάνεται ότι θα δολοφονηθεί, αποδέχεται αγόγγυστα την μοίρα του και θυσιάζεται, υπηρετώντας με πίστη και αφοσίωση την πατρίδα του. Αυτή η θυσία τον οδηγεί στην αληθινή ελευθερία.

Το σκηνοθετικό σημείωμα του Γιάννη Σμαραγδή:
«Η Ελλάδα ευλογήθηκε με τη γέννηση του Ιωάννη Καποδίστρια.

Όλη του η ζωή ήταν ένα στρατήγημα. Ένα στρατήγημα για την ανάδειξη της μέσα Ανώτερης Ελλάδας, για να μπορέσει η χώρα να σταθεί όρθια. Ο Καποδίστριας εξετέλεσε την εντολή, έριξε το σπόρο, μετά ανέβηκε το Γολγοθά του, και ακέραιος, άσπιλος και λευκοφόρος επέστρεψε στην κεντρική πηγή, στο Θείο.

Γι’ αυτό και όσο ζούσε, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του υπηρετώντας το σχέδιο του Θεού έβαλε τα θεμέλια για την ελληνική επανάσταση και την γέννηση του νέου ελληνικού Έθνους. Όταν έλαβε την εντολή να κυβερνήσει επιτέλεσε την αποστολή του με ανιδιοτέλεια και δοτικότητα, υπηρετώντας με τιμή την ανώτερη αξία των Ελλήνων που είναι η προάσπιση της Ελλάδος και του Ελληνισμού και μας άφησε την ευθύνη για να μην χαθεί ο ευλογημένος σπόρος που έριξε…».

Συντελεστές

Πρωταγωνιστούν: Καποδίστριας – Αντώνης Μυριαγκός / Μέτερνιχ – Φίνμπαρ Λιντς / Πρωθυπουργός Σπηλιάδης – Τάσος Χαλκιάς / Κολοκοτρώνης – Μάξιμος Μουμούρης / Νικόδημος – Νικορέστης Χανιωτάκης / Ρωξάνδρα – Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη / Τσάρος Αλέξανδρος – Δημήτρης Γεωργιάδης / Μαντώ Μαυρογένους – Μαίρη Βιδάλη / Charlotte de Sor – Καίτη Ιμπροχώρη / Κουντουριώτης – Παύλος Κοντογιαννίδης / Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης – Μιχάλης Ιατρόπουλος / Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος – Νίκος Κορδώνης / Κανάρης – Δημήτρης Δανίκας

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής
Διευθυντής Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου
Μοντάζ: Στέλλα Φιλιπποπούλου
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Συνεργάτης Σκηνοθέτης: Χάρης Κοντογιάννης
Σκηνικά: Κατερίνα Ζουράρη, Σπύρος Λάσκαρης, Vlad Vieru, Μιχάλης Σδούγκος
Κοστούμια Costumi D’arte E. Rancati, Μιχάλης Σδούγκος, Ελληνικές Στολές – Νίκος Πλακίδας
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Γιάννης Σμαραγδής
Steadicam: Μιχάλης Τσιμπερόπουλος

Συμπληρωματική Φωτογραφία: Αλέξανδρος Σμαραγδής
Οργάνωση Παραγωγής: Άρτεμις Λεοντίδου
Διεύθυνση Παραγωγής: Ραχήλ Μανουκιάν, Αχιλλέας Βιλλιώτης
Παραγωγή: Αλέξανδρος Φιλμ
Συμπαραγωγοί: NOVA, ΕΡΤ, Ελένη Μπούση
Χορηγοί: Ελένη Αμβροσιάδου, Μάκης Μάτσας, ΔΕΗ, Αντώνης Καρατζής, Γιάννης Λεμπιδάκης, Καλυψώ Σαΐτη
Δωρητές: Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού & Πολιτιστικού Έργου (Κ.Ι.Κ.Π.Ε.), πολλαπλοί ανώνυμοι Έλληνες δωρητές μέσω crowdfunding
Διανομή: Tanweer Alliances S.A.

Πηγή: naftemporiki.

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Οι Διπλωματικές Εξετάσεις της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης», ολοκληρώθηκαν με απόλυτη επιτυχία

Published

2 εβδομάδες ago

21 Ιουλίου, 2025

dikaiosinisimera

Οι Διπλωματικές Εξετάσεις της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης», ολοκληρώθηκαν με απόλυτη επιτυχία .Θερμά συγχαρητήρια στους 15 σπουδαστές – ηθοποιούς, που αποφοίτησαν άπαντες τη φετινή χρονιά στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, τιμώντας με το ήθος και τις επιδόσεις τους την ποιοτική πορεία της Σχολής.

Οι απόφοιτοι:

Γεωργιάδου Αναστασία

Γιάχου Ελένη

Γκιβάλου Αναστασία-Ευανθία

Καραγκούνης Βασίλειος

Κυανούρας Σπυρίδων

Κωστοπούλου Βασιλική

Μπακλαγεμέζης Αντώνιος

Μπακούλα Δήμητρα

Ποτουρίδου Τατιανή-Σιμέλα

Σπυριδέλης Αλέξανδρος

Στυλιανού Συμεών

Σφυρή Γεωργία

Τριανταφύλλου Βαρβάρα-Ελένη

Υφαντίδου Βικτωρία

Χρόνη Μαργαρίτα-Μαρία

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Λ. Μίχος: Η Αγία Βαρβάρα είναι μια μικρή όαση

Published

1 μήνα ago

28 Ιουνίου, 2025

dikaiosinisimera

Τη σημασία των παρεμβάσεων για καλύτερο κλίμα και προστασία του περιβάλλοντος σε συνθήκες κλιματικής κρίσης επισήμανε ο δήμαρχος Αγίας βαρβάρας Λάμπρος Μίχος με αφορμή τον καύσωνα που “χτυπά” την Αθήνα και αρκετές περιοχές της χώρας, δείχνοντας με στοιχεία όσα έχουν γίνει στην πόλη και λειτουργούν σαν ένα τείχος προστασίας.

Όπως επισήμανε ο κ. Μίχος «Όταν η Αθήνα βράζει, εδώ η ζωή είναι ανεκτή. Μπροστά στην κλιματικά άρρωστη πρωτεύουσα η Αγία Βαρβάρα είναι μία μικρή όαση αλλά δεν επαναπαύεται και προετοιμάζεται να περιορίσει τις συνέπειες από την επερχόμενη επιβάρυνση που φέρνει η κλιματική αλλαγή.

Τη ζημιά την κάνει η απουσία πρασίνου, οι περιορισμένοι ελεύθεροι χώροι, η πυκνή δόμηση, τα ψηλά κτήρια, που εμποδίζουν τις πόλεις να αναπνεύσουν, ο μεγάλος κυκλοφοριακός φόρτος, το πολύ τσιμέντο και η άσφαλτος!

ΕΔΩ ΟΜΩΣ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!

Στην πόλη μας των 2.300 περίπου στρεμμάτων έχουμε φυτέψει πάνω από 11.000 μεγάλα δένδρα σε πεζοδρόμια, πεζόδρομους, μικρούς και μεγάλους κοινόχρηστους χώρους, χώρια τα άλση τα πάρκα και οι πλατείες, ο πευκώνας στο Πάνθεον, στα Ριμινίτικα, στο άλσος μητέρας, στο πάρκο Φωκά, στον προφήτη Ηλία, στη Νέας Γενιάς, στο άλσος Ειρήνης, στο άλσος Εύξεινου Πόντου, αγίου Γεωργίου, 19ης Μαίου, πλατεία Ελεούσας, άλσος Δόξας, 1ου δημοτικού, αγίας Βαρβάρας, ρέμα Βιοχρώμ, πλατεία Λαμπράκη, πλ. Ελευθερίας, ρέμα Δούσμανη, πλ. Μακρυγιάννη κ.α.

Έχουμε εξασφαλίσει πάνω από 170 στρέμματα ελεύθερων χώρων: 15 στρέμματα το νταμάρι Χαμηλοθώρη, 40 η ΒΙΟΧΡΩΜ, 32 το άλσος Μητέρας, 28 τα Ριμινίτικα και άλλα 30 από το υπουργείο Γεωργίας σε Ριμινίτικα και Σιπύλου, 25 στρέμματα στο άλσος Εισήνης, χώρια οι 25 παιδικές χαρές, οι αύλιοι χώροι των σχολείων, το θερινό σινεμά, τα ανοιχτά γήπεδα, τους ευάριθμους πεζόδρομους κ.α.

Η δόμηση είναι πολύ αραιή και σε πολλά οικοδομικά τετράγωνα επιβάλλονται υποχρεωτικά πρασιές, έχουμε μειώσει σημαντικά το συντελεστή δόμησης και έχουμε μειώσει το ύψος των οικοδομών επιτρέποντας μέχρι τετραώροφα, ώστε να δίνεται η δυνατότητα ο άερας να κυκλοφορεί κι ο ήλιος να μπαίνει σε όλα τα παράθυρα.

Με τους δύο σταθμούς metro, την κυκλική γραμμή των λεωφορείων, που φτάνει παντού, την κυκλοφοριακή ανάσχεση με τις οδούς ήπιας κυκλοφορίας, την ενθάρρυνση της πεζοπορίας και της χρήσης του ποδηλάτου έχουμε διαχειρίσιμο το κυκλοφοριακό και πάμε όλο και πιό πολύ σε χαμηλότερες ταχύτητες.

Με τις παρεμβάσεις βιώσιμης κινητικότητας, με τις πράσινες διαδρομές, την αναμόρφωση του εμπορικού κέντρου, τα έργα οδικής ασφάλειας, τη βιοκλιματική ανάπλαση της παλαιών Πατρών Γερμανού και παρόδων, την πράσινη πιλοτική γειτονιά με μηδενική ενεργειακή κατανάλωση τεσσάρων πολυκατοικιών, την επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου, την ενεργειακή αναβάθμιση, τεσσάρων σχολείων, την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στο κλειστό Νικης 2ου Λυκείου, την προώθηση της ηλεκτροκίνησης, τη διαμόρφωση κόμβων και το σύνολο των παρεμβάσεων σε πάνω από 30 δρόμους οι οποίοι είτε πεζοδρομούνται, είτε γίνονται ήπιας κυκλοφορία, με μεγάλα πεζοδρόμια για την ασφαλή κίνηση των πεζών, με ψυχρά υλικά και ψυχρούς κυβόλιθους αντί για άσφαλτο… Κρατάμε χαμηλά τις θερμοκρασίες στο δομημένο περιβάλλον, εξασφαλίζοντας σταθερά 4 βαθμούς τουλάχιστον χαμηλότερη θερμοκρασία από την άρρωστη Αθήνα.

Όσο για την προστασία της πόλης μας από τις φωτιές, δείτε τους υδροβολεις που ποτίζουν καθημερινά το βουνό, διατηρώντας ψηλά τα επίπεδα υγρασίας. Πρόκειται για ένα σύστημα (γεώτρηση, δεξαμενή, υδροβολείς) που το εγκαταστήσαμε πρωτοποριακά το έτος 1995. Είμαστε εξοπλισμένοι με υδροφόρα, πυροσβεστικό και drone, για την πρόληψη και με άξιους εθελοντές και υπαλλήλους, που έχουν την έννοια τους στο βουνό μας.

Κι ακόμη δεν έχουν τελειώσει οι παρεμβάσεις. Μείνετε συντονισμένοι, αισθανθείτε ασφάλεια. Στηρίξτε τις παρεμβάσεις, που κατά την εκτέλεσή τους δημιουργούν πρόσκαιρες ταλαιπωρίες αλλά η ωφέλεια είναι διαρκής και σπουδαία»!