.

.

.

.

Ένα μικρό εκκλησάκι παλαιοημερολογίτικο, χαμένο στη γωνία των οδών Στέφανου Σαράφη και Επτανήσου, πίσω από ένα ασπρισμένο ψηλό μαντρότοιχο, απαρατήρητο στους περαστικούς, δύο χούφτες τόπος και μια στάλα χτίσμα, δεν σου γεμίζει το μάτι. Μοσχοβολάει όμως όλο τον καιρό κι άμα κοντοσταθείς σούρχεται από μέσα το θυμίαμα, νοτισμένο από τις προσευχές τόσων και τόσων ευσεβών, που γονάτισαν, προσκύνησαν και ικέτεψαν τη χάρη και τη βοήθεια της Αγίας Παρασκευής. Με πήγαινε μικρό, με την αδελφή μου την Ελένη, η μακαρίτισσα η μάννα μου, η κυρα-Αριάδνη, να προσκυνήσω. Η Αγία Παρασκευή θα φροντίζει τα μάτια σου μούλεγε. Και δεν είχα λόγο ν’ αρνηθώ. Άλλωστε η γερόντισσα, που παλιά έμενε μόνιμα εκεί, ήταν τόσο άγια γυναίκα, που σε υπέβαλλε να θεωρείς ότι οι καλοί χριστιανοί είναι πολύ καλοί άνθρωποι, κάτι σαν γνησιοι απόλονοι των αγίων που προσκυνούσαμε. Παραδίπλα στο μικρό εκκλησάκι έζησα μερικά από τα ωραιότερα παιδικά μου χρόνια. Μέναμε τότε στους Μποτσαραίους, οικογένεια Μπότσαρη από την Ήπειρο, νοικοκυραίοι, αρχοντάνθρωποι. Μέναμε με νοίκι. Εμείς και απέναντι η κυρία Μαγδαληνή, με την κόρη της την Κωστούλα. Οι άλλοι ήταν ιδιοκτήτες. Εκεί, στον χωμάτινο δρόμο της Επτανήσου ήταν ο μεγάλος μας μικρόκοσμος. Έκεί, τρέξαμε, παίξαμε, γελάσαμε, κλάψαμε. Όλοι εκεί. Ο Θανάσης, ο Αντώνης, ο Παναγιώτης, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Λυρής, η Ειρήνη, η Παναγιώτα, η Κωστούλα, ο Χρήστος…οι μεγάλες μας αποστάσεις ήταν το 1ο Δημοτικό, το σχολείο των αδελφών Τσιλιβάκου, το μπακάλικο του Νίκου του Χριστακόπουλου, το κουρείο του Παναγιώτη του Καλλιμάνη, το τσαγκαράδικο του Γιάννη του Σπυρόπουλου…

Μου το θύμισε ο καλός μου φίλος ο Πέτρος ο Διασάκος, γείτονας και αυτός από παλιά. Ήρθε και με βρήκε σήμερα το πρωΐ. Σήμερα, μου λέει, είναι της Αγίας Παρασκευής, με το παλιό. Αν μπορέσεις έλα!

[Το σημείωμα αυτό το έγραψα το έτος 2019, ανήμερα της Αγίας Παρασκευής, με το παλιό εορτολόγιο. Τότε ζούσε ο φίλος μου ο Πέτρος Διασάκος. Έφυγε από τον καταραμένο κορωνοϊό και δεν γιορτάζει πιά μαζί μας. Τούτη η επαναφορά αποτελεί ένα μικρό αντίδωρο στη φιλία και την αγάπη του, μία ανεξόφλητη οφειλή στη γενναιοδωρία της ψυχής του!]

.

.

.

Η πόλη της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται σε μια εντυπωσιακή πορεία ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού, και η σκληρή δουλειά του Δημάρχου, Λάμπρου Μίχου, αναγνωρίζεται πλέον σε πανελλαδικό επίπεδο. Όπως φαίνεται σε σημερινό δημοσίευμα σε εφημερίδα εθνικής εμβέλειας(Παραπολιτικά), στην στήλη η οποία αφορά σε θέματα Αυτοδιοίκησης, επιβεβαιώνεται αυτό που οι κάτοικοι της Αγίας Βαρβάρας βιώνουν καθημερινά: μια πόλη που μεταμορφώνεται με γοργούς ρυθμούς.

Το άρθρο υπογραμμίζει την αφοσίωση του Λάμπρου Μίχου στη δημιουργία νέων και στον εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών υποδομών της πόλης. Μέσα από στρατηγικές κινήσεις και αποτελεσματική διαχείριση, ο Δήμαρχος έχει καταφέρει να εξασφαλίσει χρηματοδοτήσεις που ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσό που διοχετεύεται σε έργα ζωτικής σημασίας, τα οποία αλλάζουν ριζικά την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας.

Αυτές οι επενδύσεις δεν αφορούν μόνο την επίλυση άμεσων αναγκών, αλλά εντάσσονται σε ένα ευρύτερο όραμα για την πόλη. Ο Λάμπρος Μίχος, με τις ενέργειές του, χτίζει ουσιαστικά την Αγία Βαρβάρα της επόμενης 30ετίας, εξασφαλίζοντας ένα σύγχρονο, λειτουργικό και ποιοτικό περιβάλλον για τους κατοίκους της. Η πανελλαδική αναγνώριση της προσπάθειας αυτής έρχεται ως επιβράβευση μιας συστηματικής και αποτελεσματικής δουλειάς που θέτει τις βάσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

.

.

.

.