Το πρωί της Πέμπτης 29 Σεπτεμβρίου μία από τις ιστορικές φιγούρες του Χαϊδαρίου έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 89 ετών. Οι παλιοί κάτοικοι της πόλης έμαθαν τα άσχημα μαντάτα και πραγματικά δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους.
Έφυγε η κυρά Αγγέλα μου είπε η μάνα μου και άμεσα θυμήθηκα πριν 35 χρόνια τον εαυτό μου στην οδό Υψηλάντου 6 που είχε το σπίτι της και τις αμέτρητες γάτες να με κερνάνε βανίλια και καραμέλες.
Όλοι την ξέραμε σαν κυρά Αγγέλα. Αγγέλα Τζιμπιλιάν το επώνυμο και κατοικούσε σε μια ξύλινη προπολεμική παράγκα στην οδό Υψηλάντου.
Γεννημένη το 1933 η Αγγέλα Τζιμπιλιάν ήταν η κόρη του Καραμπέτη (Γιάννης) Τζιμπιλιάν η αλλιώς κυρ Καραμπέτ πρόσφυγα που ήρθε στο Χαϊδάρι προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και του πρώτου ξυλουργού στην πόλη. Τουλάχιστον αυτές τις ιστορίες μας έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς για τον θρυλικό κυρ Καραμπέτ.
Η κυρά Αγγέλα μάνα δεν γνώρισε, γνώρισε όμως την κυρά Ρόζα, μία θετή μητέρα που την αγάπησε όσο κανείς άλλος. Οι γονείς της παραμένουν στη μνήμη μου σαν αμυδρές φιγούρες από ένα άλλο, πιο αγνό, πιο γλυκό παρελθόν.
Το σπίτι τους αν και πάραγκα για τα δεδομένα της σημερινής εποχής, τίποτε ήταν ένα καταφύγιο για τα μικρά παιδιά εκείνης της γειτονιάς. Με την Αράπω, την πρώτη μαύρη γάτα που είδα σαν παιδί στη ζωή μου και τους δεκάδες απογόνους της.
Ο γονείς της έφυγαν την δεκαετία του 80 και αυτή ξέμεινε εκεί μόνη αφήνοντας πίσω της μια πιο ανέμελη ζωή. Από το 2000 σχεδόν την βοηθούσε η εκκλησία το σπίτι της παρέμενε ανοιχτό. Μέχρι τη μέρα που της πήραν τους κόπους μίας ολόκληρης ζωής και από τότε η πόρτα όσο υποτυπώδης και αν ήταν, κλείδωσε.
Την θυμάμαι λυπημένη στην κηδεία του παππού μου και της γιαγιάς μου. Την θυμάμαι να λέει ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται.
Η ίδια έφυγε ξεχασμένη, αλλά η μνήμη της θα ζει με τους παλιούς Χαϊδαριώτες. Η γειτονιά της που τόσο την αγάπησε εκεί στην Υψηλάντου θα αναλάβει και τα έξοδα της κηδείας της. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής για μια εμβληματική φιγούρα της πόλης μας.
ΗΛ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
