«Εγκληματικά ανεπαρκής» η αντιπυρική πολιτική του Δήμου Χαϊδαρίου

Του Άρη Πανόπουλου, υποψήφιου Δημάρχου Χαϊδαρίου

Οι σκέψεις και οι προτάσεις που ακολουθούν γεννήθηκαν μέσα   από συζήτηση που είχα  με συμπολίτισσα μου  από το Δαφνί, η οποία μετά τα τελευταία γεγονότα στη χώρα, αλλά και στο Ποικίλο όρος , μου είπε γεμάτη αγωνία:

“Η ανησυχία μου είναι κατά πόσο είναι προστατευμένη ή  συνοικία μας από πυρκαγιά. Τι θα κάνουμε αν ξεσπάσει μεγάλη φωτιά;”

Όλοι γνωρίζουμε ότι η δύναμη των φυσικών φαινομένων γίνεται συχνά τρομερή.

Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται πολύ εντατική και προσεκτική προετοιμασία, ώστε  αν συμβεί το απευκταίο επικίνδυνο γεγονός, να μην βρεθεί κανένας  ανυπεράσπιστος στο έλεος της φωτιάς.

Δυστυχώς, στο Χαϊδάρι, που έχει το υπέροχο προνόμιο των περιαστικών δασών, δεν έχει γίνει καμία σοβαρή προετοιμασία από την πλευρά του Δήμου ώστε αυτά τα δάση να μην γίνουν παγίδες καταστροφής.

Στο σημείο αυτό θέλω να επαινέσω την εργατικότητα και την αφοσίωση υπαλλήλων της Πολτικής Προστασίας του Δήμου, οι οποίοι όμως δουλεύουν χωρίς αποτελεσματικά εργαλεία και κυρίως χωρίς σοβαρά έργα αντιπυρικής προστασίας, ανάλογα με αυτά που εκπονούν και υλοποιούν άλλοι Δήμοι, που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με το Χαϊδάρι.

Εδώ υπάρχει τραγική υστέρηση σε δασική πολιτική και παρεμβάσεις πυρασφάλειας, παρόλο που το κράτος παρέχει στους ενδιαφερόμενους Δήμους  σημαντικά χρηματοδοτικά εργαλεία.

Και εδώ είναι που ερωτάται η διοίκηση Ντηνιακού:

Κατέθεσε δασοτεχνικές μελέτες για έγκριση στη Γενική Γραμματεία Δασών και το Πράσινο Ταμείο για έργα Αντιπυρικής Προστασίας;

Υπέγραψε έστω μία σχετική προγραμματική σύμβαση για την προστασία των δασών μας;

Για την προστασία  της πόλης μας;   

Την απάντηση νομίζω  την γνωρίζουμε όλοι.

Ωστόσο, πρόκειται για  “εργαλεία” τα οποία έχουν αξιοποιήσει άλλοι Δήμοι στην ελληνική επικράτεια, αλλά και στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.

Όχι όμως στο Χαϊδάρι, που τυλίγεται γύρω γύρω από δασικές εκτάσεις!

Εδώ η μόνη “δασική πολιτική” που “καίει” τη διοίκηση Ντηνιακού είναι το Θεαθήναι .

Πρόσφατα μάλιστα διοργάνωσε βραδιά για την «προστασία του Ποικίλου Όρους» ξοδεύοντας χιλιάδες εύρω μέσα από τους ήχους βραζιλιάνικης Τζαζ!

Μωραίνει κύριος…

Όλα αυτά, παρόλο που πέρυσι και φέτος οι φλόγες πλησίασαν σε απόσταση αναπνοής την πόλη!

Από τότε μέχρι σήμερα δεν πήραν απολύτως καμία αντιπυρική πρωτοβουλία και αυτό δεν είναι απλή παράλειψη, αλλά «εγκληματική ανεπάρκεια».

Τι  θα μπορούσε να έχει κάνει ο Δήμος Χαϊδαρίου για τα περιαστικά δάση του και την προστασία των συνοικιών του όπως το Δαφνί, την Αφαία, το Δάσος, αλλά και τον Προφήτη  Ηλία, με χρηματοδότηση από τη Γενική Γραμματεία Δασών και το Πράσινο Ταμείο;

• Να έχει καθαρίσει το Δάσος από το ξερό φορτίο στο έδαφος και τα δέντρα.
• Να έχει τοποθετήσει κανονάκια πυρόσβεσης περιμετρικά της πόλης και μέσα στα δάση.
• Να έχει τοποθετήσει μεγάλες  δεξαμενές σε επίκαιρα σημεία και γεννήτριες για την παροχή νερού υπό πίεση.
• Να έχει επισκευάσει  – συντηρήσει  όλες  τις  γεωτρήσεις όπως και να έχει φροντίσει για  το άνοιγμα νέων (όπου είναι δυνατό).
• Η Δημιουργία Μητρώου Εθελοντών και ή ειδική εκπαίδευση όσων από αυτούς το επιθυμούν κρίνεται αναγκαία όπως και οι απαραίτητες ασκήσεις αντίδρασης για μικρό ή μείζον γεγονός περιμετρικά της πόλης, για σωστό συντονισμό όλων των δυνάμεων και των εθελοντών.
• Να έχει κατασκευάσει πυροφυλάκια  σε επίκαιρα σημεία των ορεινών όγκων.
• Να συντηρεί περιοδικά το δασικό οδικό δίκτυο και να έχει τοποθετήσει ακόμη και αυτόματα  συστήματα επιτήρησης και αντίδρασης σε περίπτωση εντοπισμού φλόγας.

Τα παραπάνω  δεν αποτελούν  αντιπολιτευτικό κήρυγμα  αλλά υλοποιημένα έργα από Δήμους της χώρας, με κρατική χρηματοδότηση.

Και σε αυτόν τον τομέα η διοίκηση Ντηνιακού έχει μείνει ουραγός,  να  κοιτά ανήμπορη  τις φλόγες στα βουνά μας τραβώντας τα φωτογραφία για τα social media.

Εμείς δεν μπορούμε να μένουμε θεατές.

Δεσμευόμαστε στη συμπολίτισσα μας  από το Δαφνί, αλλά και σε  όλους τους Χαϊδαριώτες, ότι ως διοίκηση του Δήμου εμείς  θα κάνουμε το αυτονόητο.

Γιατί για την πόλη μας  η εξασφάλιση των δασών μας  αλλά και των ευάλωτων συνοικιών από τον κίνδυνο της  φωτιάς  είναι απαραίτητη για τη λειτουργική μας καθημερινότητα.