ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ που μεταφέρουν δημοσιογράφοι της Lifo που ήταν εκεί. Αυτό ισχυρίζονται φωτογράφοι που κάλυψαν τις μαζικότερες συγκεντρώσεις από τη Mεταπολίτευση και μετά, συνδικαλιστές με εμπειρία, πολίτες με κινηματική δράση, και φοιτητές. Αποτυπώνουν τη δική τους εικόνα, για μία Αθήνα που βούλιαξε, από μία πρωτόγνωρη μαζική διαμαρτυρία, την ημέρα της πανελλαδικής απεργίας για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Όποιος προσπαθήσει να δώσει συγκεκριμένη ταυτότητα στην ανθρωπογεωγραφία της σημερινής συγκέντρωσης θα δυσκολευτεί. Ηταν οι πάντες, «γιατί τα Τέμπη αφορούν τους πάντες». Αυτό το πρωτόγνωρο ορμητικό ανθρώπινο ποτάμι με τα ετερόκλητα χαρακτηριστικά, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αριθμητικά. Οι εκτιμήσεις της ΕΛΑΣ, η οποία πάντα έχει την τάση να παρουσιάζει συρρικνωμένα τα ποσοστά συμμετοχής, μιλούν για 150 με 180 χιλιάδες άτομα. Το νούμερο αυτό φαίνεται μικρό, καθώς και οι φωτογραφίες που αποτυπώνουν τα ανθρώπινα ποτάμια μέσα στην πόλη, τα οποία δίνουν άλλη αίσθηση μεγεθών. Έμπειροι φωτορεπόρτερ μας λένε, ότι η συμμετοχή είναι πρωτόφαντη και δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε καν με τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ του ’81. Αλλοι, ισχυρίζονται ότι η σημερινή κινητοποίηση ξεπερνάει κατά πολύ τις κινητοποιήσεις των μνημονίων το 2011 και 2012. Συνδικαλιστές υπολογίζουν ότι συγκεντρώθηκε ένα πλήθος που ξεπερνάει τα 700 χιλιάδες άτομα, ενώ πιο μετριοπαθείς υπολογίζουν ότι ο κόσμος που κατέβηκε κάτω, «σίγουρα προσεγγίζει τους 500 χιλιάδες».
‘Εμπειροι φωτορεπόρτερ μας λένε, ότι η συμμετοχή είναι πρωτόφαντη και δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε καν με τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ του ’81. Συνδικαλιστές υπολογίζουν ότι συγκεντρώθηκε ένα πλήθος που ξεπερνάει τα 700 χιλιάδες άτομα, ενώ πιο μετριοπαθείς υπολογίζουν ότι ο κόσμος που κατέβηκε κάτω, «σίγουρα προσεγγίζει τους 500 χιλιάδες»
«Αυτόν τον κόσμο δεν το έχω δει ποτέ στη ζωή μου»
«Τόσο κόσμο, δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου στην Αθήνα σε συγκέντρωση», λέει ο Τάσος Μπρεκουλάκης, διευθυντής της έντυπης έκδοσης της Lifo. Η σημερινή κινητοποίηση, η συμμετοχή, δεν μπορεί να συγκριθεί, ούτε με εκείνες τις μνημειώδεις συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, στις οποίες, τον πήγαινε μικρό ο πατέρας του. «Το πλήθος και η συμμετοχή ήταν απίστευτη. Ξεκίνησα από την Ιπποκράτους, την οποία ποτέ στη ζωή μου δεν την έχω ξαναδεί με τόσο κόσμο. Οσο πλησίαζα προς το Σύνταγμα δεν μπορούσα να περάσω από τον κόσμο. Είχα δώσει ραντεβού μπροστά στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη και φαινόταν αδύνατο ότι θα μπορούσα να φτάσω μέχρι εκεί. Οι δρόμοι ήταν αδιαπέραστοι. Έφτασα μέχρι εκεί, σχεδόν σπρώχνοντας. Θέλαμε να πάμε όσο πιο κοντά στο Σύνταγμα, αλλά ήταν αδύνατο. Φτάσαμε στη Βουλής και αδυνατούσαμε να προχωρήσουμε μέχρι τη Μητροπόλεως. Η συμμετοχή ήταν πραγματικά πρωτόγνωρη». Όπως πρωτόγνωρη ήταν και η ποιότητα του κόσμου:« Είχε, πάρα πολύ νεαρόκοσμο, ολόκληρες οικογένειες, από γιαγιάδες μέχρι μωρά. Δεν ήταν κόσμος που πήγαινε σε πορείες. Ηταν ίσως κόσμος που πήγαινε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, παλιάς εποχής, πριν το ’90».
«Σήμερα ζήσαμε ένα ιστορικό γεγονός»
Η Αργυρώ Μποζώνη κατεβαίνει σε διαδηλώσεις, από την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου το 1975. Ήταν παρούσα στις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου το ’80: «Αυτόν τον κόσμο όμως, δεν το έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Από το σπίτι μου στο Θησείο που ξεκίνησα στις 10 το πρωί, έβλεπα ποτάμια κόσμου να ανεβαίνουν την Ερμού. Μπήκα στο τρένο για να παω στην Ομόνοια και να ανέβω τη Σταδίου για να δω τι γίνεται και από εκεί. Τα τρένα ήταν ασφυκτικά γεμάτα και η Ομόνοια ασφυκτικά γεμάτη, πολύ νωρίτερα από την ώρα έναρξης της συγκέντρωσης, και αδιάβατη σχεδόν από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και μετά. Όπως και όλοι οι δρόμοι και οι παράδρομοι γύρω από το Σύνταγμα», λέει. ‘Ολος αυτό το πλήθος που συνέρρεε προς το Σύνταγμα είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό: «Ο κόσμος ήταν ήρεμος, ψύχραιμος και συμμετοχικός, καθόλου ακραίος και πολύ συνειδητοποιημένος. Και οι συζητήσεις όλων αφορούσαν κυρίως τα Τέμπη. Αλλά και την κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα και έχει γενικότερα εξοργίσει. Οι διπλανοί μου, εκεί που καθόμασταν στην Ερμού, μιλούσαν για την ακρίβεια». Για την Αργυρώ Μποζώνη άξιας παρατηρησης, ήταν η ανθρωπογεωγραφία του κόσμου: «Κόσμος από όλα τα υπόβαθρα. Ολόκληρος πληθυσμός μιας πόλης να ζητά δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το κυρίαρχο σύνθημα, το κυρίαρχο αίτημα από ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικών τάξεων». Η Αργυρώ Μποζώνη, πιστεύει, ότι σήμερα «ζήσαμε ένα ιστορικό γεγονός. Παρά την πίεση που υπήρξε να μην κατέβει ο κόσμος στη διαδήλωση, η οποία, ήταν πολύ μεγάλη. Δεν κάμφθηκε ο κόσμος από τις φωνές που προσπάθησαν για το αντίθετο. Και αυτός ο κόσμος βγήκε μόνος του. Δεν βγήκε γιατί εμπιστεύεται μικρομάδες και ανυπόληπτους πολιτικούς».
Ο Γιώργος Τσαγκόζης δημοσιογράφος της Lifo ξεκίνησε από τη Συγγρού για να προσεγγίσει το Σύνταγμα. Ήταν δύσκολο να μετακινηθεί και προσπάθησε να κινηθεί περιμετρικά, προς τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να κατέβει προς Μοναστηράκι. Παντού όμως «μετακινούνταν ορδές κόσμου, τον οποίο πραγματικά δεν έχω ξαναδεί». Έχοντας εκπαιδευμένο μάτι, καθώς συμμετέχει συχνά σε πορείες και συγκεντρώσεις, υποστηρίζει ότι «σήμερα, υπήρχε ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων που κατέβαινε σε συγκέντρωση πρώτη φορά. Υπήρχαν μητέρες με βρέφη, πατεράδες με τα παιδιά τους, αλλά και ηλικιωμένοι. Ο πατέρας μου, για παράδειγμα, σπάνια πηγαίνει σε συγκεντρώσεις ή πορείες. Σήμερα όμως ήταν κι αυτός εδώ».
Η Ειρήνη Γιαννάκη, δημοσιογράφος της lifo δεν πηγαίνει συχνά σε πορείες και συγκεντρώσεις. Στη συγκεκριμένη όμως, «δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω. Ξεπερνούσε κατά πολύ μία διαδήλωση. Για μένα η συγκέντρωση αυτή ήταν ένα εθνικό ζήτημα. Αφορούσε τους πάντες και ο όγκος, το πλήθος που κατέβηκε, ήταν κάτι που περίμενα Καθυστέρησα να φτάσω, κατέβηκα στις 11:30 και προσέγγισα τη διαδήλωση από τη Συγγρού. Ηδη είχε ξεκινήσει από το ΦΙΞ να μαζεύεται παρά πολύς κόσμος που ανέβαινε, κι από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, το πλήθος φράκαρε». Είδε ανθρώπους όλων των ηλικιών: «Μικρούς, μεγάλους, γονείς με παιδιά, ηλικιωμένους ανθρώπους με μπαστούνια, που περπατούσαν με δυσκολία». Υπήρχε μία αίσθηση όπως λέει, ότι «συμβαίνει κάτι ιστορικό. Ενιωθα ότι είναι κάτι ιστορικό. Δεν το είχα ξαναζήσει αυτό. Νομίζω ότι είχαμε χρόνια να ζήσουμε κάτι τέτοιο. Ήταν κάτι που μας ένωνε όλους. Η οργή για αυτό που έγινε, η αδικία, το αίτημα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Το αισθάνθηκα ως κάτι που μας αφορούσε όλους. Ηταν εντυπωσιακό επίσης, ότι πηγαίνοντας στη διαδήλωση, όλοι οι περαστικοί που συναντούσα, μιλούσαν για αυτό. Ακόμη κι αυτοί που δεν είχαν σκοπό να κατέβουν. Μιλούσαν όλοι για τα Τέμπη. Εγώ το αισθάνομαι ως ένα συλλογικό τραύμα, με κάτι το οποίο έχει να κάνει συνολικά, με τους Ελληνες, το κράτος, την πολιτεία, το οποίο είναι εχθρικό. Και είναι κάτι που έχει γιγαντωθεί. Γιατί ο καθένας αισθάνεται ότι μπορούσε να είναι μέσα σ΄αυτό το τρένο. Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς, ή τα παιδιά μας. Μας αγγίζει όλους».
Πρώτη φορά σε συγκέντρωση
Η Ολυμπία είναι 22 χρονών φοιτήτρια. Καθόλου πολιτικοποιημένη, αλλά εξοργισμένη με τα Τέμπη. Κατεβαίνει πρώτη φορά σε συγκέντρωση γιατί αισθάνεται ότι δύο χρόνια μετά από το δυστύχημα δεν έχει αλλάξει κάτι: «Ηθελα να πάω κοντά για να ακούσω τι λένε οι γονείς των σκοτωμένων παιδιών. Ηθελα και δεν ήθελα να ακούσω. Οι φωνές τους, τα λόγια τους, ακόμη και τώρα μου προκαλούν ανατριχίλα. Για πρώτη φορά αισθάνθηκα ενωμένη με ένα πλήθος, με κόσμο που δεν τον ξέρω και δεν έχω τίποτα να πω».
«50 χρόνια ρεπορτάζ στους δρόμους ποτέ δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο»
Ο Λάμπης Παπαδόπουλος φωτορεπόρτερ που έχει καλύψει για πέντε σχεδόν δεκαετίες όλα τα μεγάλα γεγονότα από τη μεταπολίτευση και μετά, λέει στη Lifo, ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει δει κάτι παρόμοιο.«Εχοντας κάνει 50 χρόνια φωτορεπορτάζ και το περισσότερο στους δρόμους, έχοντας καλύψει τα πάντα, δηλαδή συγκεντρώσεις πολιτικών κομμάτων, πολυτεχνεία. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί. Ήταν όλοι εκεί. Ολοι κατεβήκαν. Κανείς δεν κάθισε σπίτι του. Προσπάθησα να φτάσω στο Σύνταγμα, αλλά ήταν αδύνατον». Για το Λάμπη Παπαδόπουλο, που κάλυψε τις μεγάλες διαδηλώσεις των μνημονίων και των αγανακτισμένων, η σημερινή εικόνα της μαζικής συρροής είναι είναι μοναδική: «Δεν είχε καμία σχέση με τίποτα προηγούμενο».
Νούμερα κανείς δεν μπορεί να δώσει με ασφάλεια: Δεν μπορείς να τον υπολογίσετε τον κόσμο. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα. Τι να πω ένα εκατομμύριο; Μπορεί και να ήταν και ένα εκατομμύριο. Δεν ξέρεις. Ολοι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι. Η σημερινή κινητοποίηση ήταν απίθανη και γεννάει ελπίδες».
‘Αλλος φωτορεπόρτερ λέει στη Lifo, ότι η σημερινή κινητοποίηση για τα Τέμπη, ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από την προηγούμενη και σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από τις κινητοποιήσεις των μνημονίων το 2011 και το 2012: «Πολύς κόσμος, μεγάλη πυκνότητα. Από όλες τις διαδηλώσεις που έχω καλύψει τα τελευταία χρόνια, παίζει να είναι η μεγαλύτερη που έχω δει».
Συγκέντρωση 80’s
Ο Γιώργος Χριστόπουλος εκπρόσωπος Τύπου της ΓΣΕΕ και πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πολλές πολιτικές συγκεντρώσεις, έχει την αίσθηση ότι σημερινή κινητοποίηση για τα Τέμπη, «θα πρέπει να είναι αντίστοιχη, μ΄αυτή που έχει κάνει ο Ανδρέας το ’85. Τότε ήμουν βέβαια 14 με έχει πάρει ο πατέρας μου στη συγκέντρωση αυτή. Εκτιμώ όμως μετριοπαθώς, ότι πρέπει να είχε 500 με 700 χιλιάδες άτομα. Το Σύνταγμα ήταν αδιαπέραστο, επί τουλάχιστον 2,5 ώρες, Επίσης από την Πανεπιστημίου, τη Σταδίου και την Ακαδημίας ανέβαιναν ποτάμια κόσμου. Υπήρχε συνεχής ροή χωρίς σταματημό και ο κόσμος κατευθύνονταν από την κάτω πλευρά του Συντάγματος, τη Μητροπόλεως και έφτανε κάτω στη Συγγρού. Πιστεύω, ότι ήτα μία συγκέντρωση 80’s εφάμιλλη, των συγκεντρώσεων του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80».
Η ψηφοφορία στις αυτοδιοικητικές εκλογές και συνολικά η συμμετοχή στη δημοκρατία μέσα από την ηλεκτρονική ψήφο, είναι μία ακόμα διαδικτυακή ηλεκτρονική συναλλαγή, ένα ακόμα σκρολάρισμα και like ή κάτι περισσότερο;
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο Υπουργός Εσωτερικών παρουσίασε την πρόταση διενέργειας των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2028 και με ηλεκτρονική διαδικασία ψηφοφορίας όπου ο κάθε δημότης να μπορεί να ψηφίσει ηλεκτρονικά μέσα από το κινητό ή τον υπολογιστή του, με σύνδεση και κωδικούς (ενδεχομένως κωδικούς taxis) και να επιλέξει τον Δήμαρχο και τον Περιφερειάρχη που επιθυμεί.
Το Σύνταγμα, η μυστικότητα της ψήφου & τα προσωπικά δεδομένα
Στην κατεύθυνση αυτή αξίζει να δούμε πως η δημοκρατική ψηφοφορία με βάση το Σύνταγμα εξασφαλίζεται στην ηλεκτρονική ψηφοφορία και μέσα από την δημοκρατική παράδοση και τη νομοθεσία τονίζεται ότι για να έχει δημοκρατική ισχύ η διαδικασία θα πρέπει να τηρούνται κάποιες βασικές αρχές όπου εξασφαλίζουν την λειτουργία της ίδιας της δημοκρατίας:
Η ελευθερία της ψηφοφορίας
Η ανόθευτη επιλογή
Η μυστικότητα και η καθολικότητα
Η μέγιστη δυνατότητα συμμετοχής
Η ψηφοφορία από τον ίδιο τον ψηφοφόρο
είναι τα ζητούμενα κατά την ψηφοφορία και εφόσον μπορούν να εξασφαλιστούν η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι απλά ένα εργαλείο που υποστηρίζει αυτές τις αρχές και άρα αποδεκτό και χρήσιμο.
Με βάση το άρθρο 5 του GDPR Κανονισμού για τα Προσωπικά Δεδομένα καθώς και με όσα κατά καιρούς έχει επισημάνει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αναφορικά με την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογές πανεπιστημιακών, υπαλληλικών και συνδικαλιστικών οργάνων, θα πρέπει να τηρούνται οι αρχές που διέπουν την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων με έμφαση στην ακεραιότητα και την εμπιστευτικότητας κατά την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων των εκλογέων.
Στην κατεύθυνση αυτή το Συμβούλιο της Επικρατείας ήδη με την 519/2015 Απόφαση του επ αφορμή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας ανάδειξης πανεπιστημιακών αρχών, έχει περιγράψει τα σημεία εκείνα που πρέπει να τηρούνται ώστε να υπάρχει η τήρηση του Συντάγματος και να εξασφαλίζεται η δημοκρατική διαδικασία στην ψηφοφορία.
Ειδικότερα τα σημεία προσοχής στην ηλεκτρονική ψηφοφορία που όμως είναι εφικτό να τηρηθούν όπως:
η λήψη κατάλληλων τεχνικών και οργανωτικών μέτρων ασφαλείας
η παρεμπόδιση μη εξουσιοδοτημένης πρόσβασης
η προστασία από διαρροές προσωπικών δεδομένων
η προστασία από καταστροφή, φθορά, απώλεια των δεδομένων
η διασφάλιση της κρυπτογράφησης και ανωνυμοποίησης
αφορούν μεν σε τεχνικές παραμέτρους της διαδικασίας της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, αλλά όμως η τήρηση τους εξαρτά το κατά πόσον η διαχείριση των προσωπικών δεδομένων του καθενός θα είναι νόμιμη και ανάλογη του σκοπού και επίσης κατά πόσον θα εξασφαλίζουν την τήρηση της μυστικότητητας της ψήφου.
Επίσης ενώ οι τεχνικές αυτές παράμετροι οι οποίες αναμένεται να εξειδικευτούν το επόμενο διάστημα από το Υπουργείο Εσωτερικών με βάση και τη νομολογία, αφορούν την ασφάλεια και την προστασία από την πρόσβαση στα δεδομένα της ψηφοφορίας των πολιτών, σημαντικότερο θέμα παραμένει η διασφάλιση της ανεμπόδιστης και μυστικής ψηφοφορίας που εξασφαλίζει το παραβάν.
Διότι στο παραβάν ο καθένας είναι μόνος του με τη συνείδηση του, ενώ στην ηλεκτρονική ψηφοφορία υπάρχει ο κίνδυνος της χρήσης των κωδικών σύνδεσης από τρίτους προς «υποβοήθηση» καθώς και ο εξαναγκασμός σε φανερή ψηφοφορία εξαιτίας κάποιας ανάγκης ή υποχρέωσης κοινωνικής, επαγγελματικής κλπ.
Όμως οι κίνδυνοι αυτοί δεν θα πρέπει να εμποδίσουν τη διαδικασία εξέλιξης διότι θα πρέπει να παραμένει πάντα εφικτή η ψηφοφορία δια ζώσης μέσα στο παραβάν για όποιον το επιθυμεί, συν το γεγονός ότι αν κάποιος θέλει να ψηφίσει ηλεκτρονικά αλλά φοβάται ότι η ψήφος του θα τύχει επίδρασης και πίεσης από τρίτους το ίδιο θα συμβεί και στο παραβάν καθώς οι πιέσεις αυτές ναι μεν δεν θα είναι άμεσες μπροστά του, αλλά δεν θα πάψουν να ισχύουν.
Αντιπροσωπευτικότητα και Συμμετοχή στα κοινά
Είναι γεγονός ότι τα ποσοστά αποχής στις δημοτικές – περιφερειακές εκλογές τείνουν να μεγαλώνουν, ειδικά όταν διεξάγεται δεύτερος γύρος μεταξύ των δύο επικρατέστερων υποψηφίων δημάρχων ή περιφερειαρχών, και αυτή η αποχή είναι ένα ακόμα σύμπτωμα και απότοκο της ευρύτερης κρίσης των δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα.
Όμως η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας είναι ένα χρήσιμο εργαλείο και μπορεί κατ’ αρχήν να προσελκύσει όσους για λόγους ανάγκης, υγείας, εργασίας, απόστασης ή άλλους δεν μπορούν να προσέλθουν στο εκλογικό τμήμα την ημέρα των εκλογών.
Επίσης τη στιγμή που κάποιος μπορεί να περάσει ώρες σκρολάροντας από το κινητό του, η δυνατότητα ψηφοφορίας μέσα από αυτό και μάλιστα χωρίς περαιτέρω κόστος για την ανάδειξη των τοπικών αρχών του Δημάρχου, των δημοτικών συμβούλων και αντίστοιχα του
Περιφερειάρχη και των περιφερειακών συμβούλων, μοιάζει ως μία ακόμη ηλεκτρονική διαδικασία.
Η ψηφοφορία στις αυτοδιοικητικές εκλογές και συνολικά η συμμετοχή στη δημοκρατία μέσα από την ηλεκτρονική ψήφο, είναι μία ακόμα διαδικτυακή ηλεκτρονική συναλλαγή, ένα ακόμα σκρολάρισμα και like ή κάτι περισσότερο;
Βέβαια η ώρα της ψηφοφορίας είναι απλά η τελική διαδικασία αποτύπωσης της της επεξεργασίας των προτάσεων που υπάρχουν προς επιλογή, από τον πολίτη ο οποίος με την κρίση και την αντίληψη του καταλήγει να ψηφίζει και αυτό είναι και το βασικό σημείο του κατά πόσον ο πολίτης φτάνει ως εκεί επαρκώς ενημερωμένος και με την κατάλληλη αξιολόγηση.
Σε αυτό το σημείο έρχεται και η συνολική κατάσταση της σχέσης μας με τα social media, δηλαδή όσα βλέπουμε καθημερινά επηρεάζουν και πόσο την επιλογή μας την ώρα της κάλπης, μιας και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να ψηφίζονται διαφόρων ειδών celebrities ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές, δημοσιογράφοι και παίκτες reality shows, όχι τόσο για τις απόψεις και τις προτάσεις τους αλλά κυρίως λόγω της αναγνωρισιμότητας τους.
Άραγε ένας υποψήφιος Δήμαρχος που είναι πιο viral από έναν άλλον ανεβάζοντας reels με περισσότερες προβολές θα μπορέσει να έχει και τις περισσότερες ψήφους μέσα από την ηλεκτρονική ψηφοφορία ;
Η άμεση δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας προσώπων μέσα από το κινητό πως θα επιδράσει στη διαμόρφωση προτάσεων και λύσεων που έχει ανάγκη η κάθε περιοχή και τοπική κοινωνία ;
Η επιλογή της διοίκησης των Δήμων και των Περιφερειών όπου έχουν σημαντικές και πολλές αρμοδιότητες και διαχειρίζονται πολλά κονδύλια και αφορούν την ίδια την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής στις πόλεις μας, δεν είναι μία ακόμα συναλλαγή και έγκριση με OTP μέσα από το κινητό, ούτε μία διαδικτυακή ψηφοφορία τύπου eurovizion ή reality show, αλλά μία σημαντική απόφαση συνείδησης και αξιολόγησης, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.
Σε αυτή τη βάση το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης αλλά και κάθε πολίτης θα πρέπει να εμβαθύνει στην δημοκρατική λειτουργία για την πληροφόρηση, την αξιολόγηση προτάσεων και εν τέλει η ηλεκτρονική ψηφοφορία ως εργαλείο ναι μεν επηρεάζει αυτή την κατάσταση αλλά είναι στο χέρι μας προς ποια κατεύθυνση.
Τώρα, διασώστες του ΔΙΚΕΠΑΖ με μέλη της Ομαδας Πολιτικής Προστασίας του ΠΕΣΥΔΑΠ, με ασθενοφόρα βρίσκονται στη φωτιά του Αγίου Στέφανου για βοήθεια στα πυρόπληκτα ζώα.
“Πραγματικά δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω τους εργαζομένους και τους εθελοντές μας. Ανεξάρτητα από ημέρα και ώρα είναι παρόντες όταν χρειαζεται”” δηλωσε ο Γρηγόρης Γουρδομιχαλης.