Νομίζω ότι ζω μια επικαιροποιημένη εκδοχή της περιορισμένης ελευθερίας. ‘Οπως όλοι και εγώ, όταν ήθελα να «ξεφύγω», εξέταζα την οικονομική πλευρά και εξασφάλιζα άδεια από την δουλειά μου. ‘Επαιρνα το βαλιτσάκι με τα καλλυντικά, μια βαλίτσα ρούχα, το εισιτήριο για τον προορισμό της επιλογής μου και χαιρετούσα συγγενείς και φίλους μέχρι να επιστρέψω ευδιάθετη και ανανεωμένη. Από τον περασμένο Μάρτη, άλλαξε άρδην το σκηνικό. Χρειάστηκε να ενημερώνω τις Αρχές, να εξέρχομαι για περιορισμένο χρόνο, να πλένομαι με άλλο τρόπο, να χρησιμοποιώ γάντια και αντιβακτηριδιακά και κυρίως να φοράω μάσκα. Ανακαλώ στην μνήμη μου ανέμελες επισκέψεις στους τόπους που αγαπώ και με παίρνει το παράπονο. Γιατί να μου τύχει εμένα τέτοιο κακό στον ανθό της νιότης μου; Οικονομικά και ελευθερία περιορίστηκαν, και η υγεία απειλείται. Ψυχραιμία. Πρώτον, δεν συμβαίνει μόνο σε εμένα το κακό. Ο πλανήτης όλος, ζει πάνω κάτω στις ίδιες συνθήκες. Εκείνο που θα ευχηθώ, είναι ο πληθυσμός ‘Οοοολος, σύντομα! να ζει σε συνθήκες Ελευθερίας, Ειρήνης, να έχει πρόσβαση σε συστήματα Υγείας και Φαγητό. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να φαίνομαι ανεδαφική, δεν καταλαβαίνω γιατί. Νιώθω ζοφερό το παρόν και θα επιστρατεύσω και πάλι την φαντασία μου ώστε να με βρει χαλαρή το επερχόμενο Σαββατοκύριακο. Πέντε μήνες πριν, την Μεγάλη Παρασκευή, χωρίς διαβατήριο, χωρίς συνάλλαγμα, πετώντας με τα φτερά της φαντασίας μου βρέθηκα στην Πόλη των Πόλεων. Αφού εκτέλεσα τα θρησκευτικά μου καθήκοντα, περπάτησα σε μέρη αγαπημένα, σε μέρη πατρογονικά. Πέρασα όμορφα και αναζωογονήθηκα αρκετά. Γιαυτό και σας προσκαλώ να κάνουμε μαζί αυτό το δεύτερο ταξίδι. Θα μου πείτε: για χαλάρωση ξεκινάς, την Μεγάλη Παρασκευή επιλέγεις να ξαναζήσεις; Η απάντησή μου είναι: Ναι! Εκείνη την Παρασκευή ο Θεάνθρωπος παρέδωσε το πνεύμα. Εγώ, επιλέγω σήμερα να σφραγίσω σε κάποιο χώρο του μυαλού μου; της ψυχής μου; κάτι νικημένο, αμαρτωλό, κάτι που ολοκληρώθηκε. Ο Σωτήρας Μας μετά από 3ήμερη ταφή Αναστήθηκε και έτσι η ζωή συνεχίζεται. Το ρητό <η ζωή συνεχίζεται> το πίστευα από πάντα, τώρα πιο πολύ από ποτέ! Αύριο πρωί ευχαρίστως να’ρθει η ανάσταση. Η ανάσταση είναι ζωή. Θα’χω προετοιμαστεί και θα την καλοδεχτώ. Πρωί πρωί ας ακουστεί απ’ άκρη σ’ άκρη του σπιτιού, του μυαλού και της ψυχής μου το Ανάστα, η πρώιμη, η μικρή ανάσταση προάγγελος της μεγάλης, της ολοκληρωτικής. Θα’χω τον απαραίτητο χρόνο να προετοιμαστώ, και όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα το γιορτάσω. Το «Αύριο πρωί πρωί» μπορεί να μην είναι υπόθεση 14 ωρών, όπως συμβαίνει την Μεγάλη Εβδομάδα στην Εκκλησία Μας. Η θεωρία του χωροχρόνου και η παραβολή των Δέκα Παρθένων μας προετοιμάζουν για την ελαστικότητα, την σωστή προετοιμασία και την υπομονή που χρειάζεται να δείξουμε πέρα από την καλή διάθεση που οπωσδήποτε απαιτείται για να αντιμετωπίσουμε τον παρόντα κυκεώνα. ΕΠΙΣΤΟΛΗ 5η / Εν Αγία Βαρβάρα, 17 Απριλίου 2020 Αν για 5η ημέρα -Μεγάλη Παρασκευή σήμερα- έκανα ότι ήθελα, θα παρακολουθούσα την Αποκαθήλωση στην Αγία Τριάδα στο Ταξείμ νηστική* μόνο με Αγίασμα από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Μετά, φορώντας πάντα τα γιορτινά μου σαν Ωραία νεώτερης εποχής θα περιοδεύσω στο Πέραν, μπροστά από τα Αρχοντικά, τα Παλάτια και τις Πρεσβείες και κυρίως, στην Ζωγράφειο και Ζάππειο Σχολή -κοιτίδες Γραμμάτων και Τεχνών. Στον ελεύθερο χρόνο μου πριν την περιφορά του Επιταφίου θα στήσω καρτέρι πάνω στους προμαχώνες των τειχών, στον Τελευταίο Αυτοκράτορα. Με πολλή συστολή και απέραντο σεβασμό να Τον ρωτήσω αν ποτίζει την Κόκκινη Μηλιά και πότε σκοπεύει να ξεμαρμαρώσει.
Αργυρώ Βουτσά
