Καλό ταξίδι Κώστα…

Ένας ακόμη, από την γενιά των μεγάλων ηθοποιών, θα λείπει από σήμερα το πρωί.

Στην παιδική και εφηβική ηλικία της γενιάς μου, τα βράδια του Σαββάτου στην ΥΕΝΕΔ (το κανάλι πρόβαλε ταινίες, κωμωδίες κυρίως, από τον ελληνικό κινηματογράφο), περιμέναμε την ώρα να δούμε τον Αυλωνίτη, την Βασιλειάδου, τον Ρίζο, τον Ζερβό και τόσους ακόμη…

Μας λείπουν. Όχι, ότι δεν υπάρχουν νέοι εξαιρετικοί συνεχιστές. Αλλά, να , είναι που μαζί με τον Βουτσά και τους υπόλοιπους είναι σαν να χάνουμε ένα κομμάτι της νεότητας, ένα ακόμη κομμάτι της αθωότητάς μας. Είναι που μας έδιναν παράδειγμα με την αφοσίωση και την σκληρή δουλειά τους, σε αυτό που αγαπούσαν. Είναι που παρά το μεγαλείο τους, δεν καβάλησαν «καλάμι». Είναι που σε χαιρετούσαν με το μικρό σου όνομα όταν τους συναντούσες να πίνουν καφέ στην πλατεία …

Και σε δίδασκαν ότι το πραγματικό μεγαλείο είναι σεμνό…

Καλό ταξίδι Κώστα. Ας πλεύσει το «κότερο» σε γαλήνια νερά, σε αυτό το τελευταίο ταξίδι…

Λυκούργος Χατζάκος