Γιορτή σήμερα: Τη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού τιμά σήμερα, 24 Αυγούστου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Κοσμάς υπήρξε φωτοφόρος απόστολος του Ευαγγελίου, στα μαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Η Εκκλησία του Χριστού, για να τιμήσει τον αγώνα και την προσφορά του, τον ονόμασε Ισαπόστολο.
Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου.
Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.
Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα. Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.
Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, αρχικά κήρυξε στην Κωνσταντινούπολη και στην συνέχεια μετέβη στην Αιτωλοακαρνανία. Με νέα άδεια περιήλθε τα Δωδεκάνησα και το Άγιο Όρος. Ακολούθως περιόδευσε στην Θεσσαλονίκη, Βέροια, σε ολόκληρη την Μακεδονία, έφθασε στην Χειμάρα, επέστρεψε στην Νότιο Ήπειρο και από εκεί κατέληξε στη Λευκάδα και την Κεφαλληνία. Πήγε ακόμη στη Ζάκυνθο, Κέρκυρα και ξανά στην Βόρειο Ήπειρο.
Απ’ οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.
Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ.
Τα λόγια του ήταν προφητικά, γεμάτα θεία χάρη και απλότητα. Κάποτε είπε στους κατοίκους κάποιου χωριού: «Ήρθα στο χωριό σας και σας κήρυξα. Δίκαιο είναι λοιπόν να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Με χρήματα μήπως; Τι να τα κάνω; Η πληρωμή η δική μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας, για να κερδίσετε την αιώνια ζωή».
Η 25η Μαρτίου αποτελεί μια ημερομηνία ορόσημο για τον Ελληνισμό, συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο την πνευματική αναγέννηση που φερνει στην ανθρωπότητα ο Ευαγγελισμός της Υπεραγιας Θεοτόκου, με την εθνική παλλιγγενεσία.
Η συγκεκριμένη ημερομηνία σηματοδοτεί τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την σύλληψη εκ της Παρθένου Μαρίας του Υιού και Λόγου του Θεού και την Εθνική Επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, την αρχή της εθνικής μας απελευθέρωσης. Η σύνδεση αυτών των δύο σημαντικών γεγονότων δεν είναι τυχαία, αλλά εκφράζει μια βαθιά πνευματική και εθνική αλληλεξάρτηση.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η στιγμή που ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αναγγέλλει στην Παναγία την ενσάρκωση του Χριστού, αποτελεί την αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Η αποδοχή της Παναγίας να γίνει η Μητέρα του Κυρίου, το «Ας γίνει κατα το ρημα σου», σηματοδοτεί την πλήρη υπακοή στο θεϊκό θέλημα και την αρχή μιας νέας εποχής για τον κόσμο. Και αυτή ακριβώς η στιγμή αποτελεί το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, που ξεκίνησε την ίδια ημερομηνία, είναι μια εθνική παλλιγγενεσία, μια νέα γέννηση του Έθνους. Μετά από αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας, οι Έλληνες ανέλαβαν τον αγώνα για την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία τους. Η πίστη στην Ορθοδοξία, η αγάπη για την πατρίδα και η θυσία των ηρώων οδήγησαν στην επιτυχία του αγώνα. Η Επανάσταση δεν ήταν μόνο ένας πολιτικός και στρατιωτικός αγώνας, αλλά και μια πνευματική αναγέννηση, μια επανάσταση της ψυχής.
Η σύνδεση του Ευαγγελισμού με την Επανάσταση δεν είναι τυχαία. Η πίστη στην Ορθοδοξία ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που ενέπνευσε τους Έλληνες να αντισταθούν στην οθωμανική κυριαρχία. Η Ορθόδοξη πίστη και παράδοση λειτούργησε ως δεσμός ενότητας και εθνικής συνοχής, ενώ τα ιερά σύμβολα και οι θρησκευτικές τελετές έδωσαν δύναμη και ελπίδα στους αγωνιστές.
Η 25η Μαρτίου, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι μια ημερομηνία που συμβολίζει την πνευματική και εθνική αναγέννηση του Ελληνισμού, μια ημερομηνία που μας υπενθυμίζει την δύναμη της πίστης, την αξία της ελευθερίας και την σημασία της θυσίας για την πατρίδα. Ας τιμήσουμε αυτή την ιερή ημερομηνία με σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
Ο Τίμιος Σταυρός, βαρύς από τον πόνο και την θυσία, λάμπει σαν ένα φάρος ελπίδας μέσα στο σκοτάδι του κόσμου. Δεν είναι ένα απλό ξύλο, αλλά μια γέφυρα που ενώνει τη γη με τον ουρανό, τον άνθρωπο με τον Θεό. Το ιερό ξύλο του Σταυρού, μιλάει για την αγάπη που δεν γνωρίζει όρια, για την θυσία που λύτρωσε τον κόσμο.
Ασπαζόμενοι σήμερα τον Τίμιο του Κυρίου Σταυρό, το σύμβολο της νίκης του φωτός επί του σκότους, της ζωής επί του θανάτου στολισμένο με τα άνθη της άνοιξης, οι ψυχές μας γεμίζουν με σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΑΠΡΙΛΗ, εκεί μέσα στην καρδιά της άνοιξης , μέσα στην αναγέννηση της φύσης, αλλά κυρίως μέσα στη μέση των Αγίων αυτών ημερών, της αγάπης και προσφοράς Του Θεανθρώπου , καλούμαστε και πάλι να μιμηθούμε στο ελάχιστο την πράξη Του και να προφέρουμε και εμείς με μικρή θυσία , σταγόνες αγάπης και ζωής στους συνανθρώπους μας !!!
ΕΛΑΤΕ, να κάνουμε ΠΑΣΧΑ απ το σκοτάδι στο φως, απ την αγωνία και απελπισία στην ελπίδα και στην αναγέννηση, όλων αυτών που θα έχουν ανάγκη ..