ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΗΘΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΣΥΝΔΗΜΟΤΗ ΜΑΣ

«Φταίει ο άνθρωπος που είμαι, που έχω γίνει μισάνθρωπος.»

JulesRenard

Μερικοί άνθρωποι, έχουν το … «χάρισμα» να ξεχνούν την προσωπική τους διαδρομή και κουνάνε το δάκτυλο σε όποιον προσπαθεί έντιμα και αξιοκρατικά να στηρίξει την επιβίωσή του.

Κοντολογίς, κάποιοι δίχως κανένα τυπικό -και κυρίως ουσιαστικό- προσόν και αφού εκμεταλλεύθηκαν κάθε δυνατή σχέση, εξαργύρωσαν την όποια συμμετοχή είχαν σε πολιτικούς σχηματισμούς, προκειμένου να «τρουπώσουν» και τακτοποιήθηκαν, εμφανίζονται τιμητές της αξιοκρατίας και δίχως καμία συστολή κατηγορούν και βγάζουν στα μανταλάκια ανθρώπους οι οποίοι έτυχε να βρεθούν σε στιγμή ανάγκης και να αναζητήσουν μία έστω και βραχύτατη (2μηνη) σύμβαση με κάποιον δημόσιο φορέα.

Συγκεκριμένα, αφορμή για αυτό το κείμενο είναι η πρόσφατη επίθεση την οποία δέχθηκε συμπολίτης μας από την «γνωστή κυρία» η οποία έχει αυτοδιορισθεί τιμητής της αξιοκρατίας και της διαφάνειας, ενώ, η ίδια, δίχως να διαθέτει τα στοιχειώδη τυπικά προσόντα -πολλώ δε, μάλλον και τα ουσιαστικά-, βρέθηκε να υπηρετεί στην βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων και κατηγορεί συνδημότη μας γιατί υπέγραψε μία 2μηνη σύμβαση εργασίας στον Δήμο.

Παραβλέπει, όμως, η περί ης ο λόγος, το γεγονός ότι ο Δήμος απηύθυνε πρόσκληση για την πρόσληψη 2μηνης εργασίας στην οποία ο χυδαία καθυβριζόμενος συνδημότης μας, ανταποκρίθηκε και μάλιστα, όχι μόνο διέθετε πανεπιστημιακό πτυχίο, αλλά και την επαγγελματική εμπειρία και την αναγκαία εξειδίκευση στο αντικείμενο καθώς το μεταπτυχιακό του δίπλωμα είναι αυτό που απαιτούσε η θέση.

Βέβαια, η συγκεκριμένη είναι σημαιοφόρος του … ανέκδοτου αγώνα που έχει κηρύξει ο επίδοξος θεσιθήρας, μέντοράς της -ξέρετε εκείνος που λυσσάει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη»- και κατά τα φαινόμενα έχει επωμισθεί το  καθήκον της, με αήθεια, επίθεσης σε όποιον στηρίζει την προσπάθεια που καταβάλλει ο Λάμπρος Μίχος και η σημερινή Δημοτική Αρχή, προκειμένου να ανασχέσει την παρακμή της πόλης.

Και ευνοήτως, οι συγκεκριμένοι τύποι βρίσκονται «απέναντι» στον Μίχο και μάχονται λυσσωδώς για να πλήξουν συνεργάτες και φίλους του· γιατί όπως και οι κατσαρίδες ενοχλούνται όταν κάποιος ξεβρωμίζει το τόπο και χαλάει την βολή τους, έτσι και αυτοί αισθάνονται την ασημαντότητα της πολιτικής τους ύπαρξής, μπροστά στην αναγέννηση που εξελίσσεται σήμερα στην πόλη. Και σκούζουν. Είναι γεγονός ότι, όσο πιο «άδειος» κανείς τόσο μεγαλύτερο σαματά προκαλεί. Τι να κάνουμε, έτσι είναι στην Δημοκρατία. Κάποιοι προκαλούν ηχορύπανση στον πλανήτη και κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο από όσο τους αναλογεί, αξίζουν και δικαιούνται, αλλά, κατανοητό. Τους ανεχόμαστε κι αυτούς.

Να μην υπερβαίνουν όμως τα όρια της ευπρέπειας και μην διαστρέφουν την πραγματικότητα. Γιατί αυτό, ενέχει και άλλου είδους ευθύνες, αρμοδιότητας του Εισαγγελέα.

Υ.Γ.:    Το Πανεπιστήμιο δίνει εξειδίκευση. Παιδεία αποκτά κανείς μέσα από την προσωπική του διαδρομή. Και αυτό, δεν αποδεικνύεται με τίτλους σπουδών, αλλά με την συμπεριφορά του.

Υ.Γ.2:  Οπωσδήποτε, πρέπει να σημειώσουμε ότι, η συγκεκριμένη υπεργολάβος ύβρεων και λασπολογίας, ποτέ δεν θα κινδυνεύσει να κατηγορηθεί για συνέπεια και σταθερότητα. Πολιτική, τουλάχιστον. Αυτό δείχνει η διαδρομή της στα κοινά της πόλης, όταν από υποψήφια με τον Μίχο, συνέχισε ως υποψήφια με τον Κραουνάκη, με τον Βασιλάκο και τώρα με τον Γιάγκα.

Προφανώς είναι η συνεχής αναζήτηση για το «καλλίτερο», εκείνο που την οδηγεί στην συνεχή αλλαγή συνδυασμών και υποψηφίων δημάρχων . . .