Με ταμπέλες και στερεότυπα ο υποψήφιος της Λαϊκής Ενότητας προσπαθεί να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα

Εντύπωση προκάλεσε στον συντάκτη του παρόντος η ευκολία του υποψηφίου της Λαϊκής Ενότητας, να «βαφτίσει» την παράταξη του Λάμπρου Μίχου και να της αποδόσει την ταμπέλα της Ν.Δ. Είναι γνωστό ότι τα βαφτίσια τα κάνει ο «νονός», μόνο που ενίοτε η λέξη έχει και άλλη έννοια, αρνητικά φορτισμένη.

Απορεί, λοιπόν, κανείς, πώς γίνεται ένας άνθρωπος ο οποίος διεκδίκησε την εκλογή του επανειλημμένως και απέτυχε παταγωδώς να παίρνει το θάρρος και να βάζει ετικέτες σε παρατάξεις και ανθρώπους των οποίων η διαδρομή στον δημόσιο βίο στην πόλη, είναι καταγεγραμμένη και γνωστή, μόνο θράσος ανιχνεύεται ως κίνητρο.

Η απόδοση στην παράταξη «Αγία Βαρβάρα-Πρώτη ξανά» της ετικέτας της Νέας Δημοκρατίας, εκ μέρους του υποψήφιου της «Λαϊκής Ενότητας», του κ. Γκιτάκου είναι ανιστόρητη και απολύτως προβοκατόρικη.

Παραβλέπει (σκοπίμως;), το γεγονός ότι ο Λάμπρος Μίχος είναι πολιτικά ταυτισμένος με την Δημοκρατική Παράταξη και το ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε και βουλευτής και μάλιστα σε μία πολύ δύσκολη περίοδο.

Η ιστορική διαδρομή του Λάμπρου Μίχου είναι γεμάτη από αγώνες για την δημοκρατία και την υπεράσπιση των αξιών της προοδευτικής παράταξης. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι στον σχεδιασμό, την δράση και την παραγωγή έργου για την πόλη και τους ανθρώπους της, δεν έχει την ικανότητα να συνεργασθεί και να αξιοποιήσει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, άλλωστε, τα κομματικά στερεότυπα και όρια έχουν από καιρού καταπέσει όταν πρόκειται για τις δημοτικές εκλογές. Σε κάθε παράταξη υπάρχουν κοινωνικά στελέχη από όλο το φάσμα των πολιτικών σχηματισμών, όλων των ιδεολογικών ρευμάτων.

Αυτό, μάλλον είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος που ακολουθεί παρωχημένες και στην πράξη απαξιωμένες αντιλήψεις. Κάποιος ο οποίος θεωρεί ότι το «κόμμα» τα πάντα εν σοφία εποίησεν. Κάποιον, ο οποίος αντιλαμβάνεται τα πράγματα μέσα από την πολιτική αγοραφοβία που χαρακτηρίζει τις ιδεολογικές αρχές του πολιτικού σχηματισμού του οποίου έχει την στήριξη.

Και βέβαια, ήταν απών από όλες τις συγκρούσεις που έδωσε ο Λάμπρος Μίχος και η παράταξή του. Σύγκρουση με την εκκλησία, με τα τοπικά συμφέροντα, με πολιτικές κυβερνήσεων που δεν έδιναν λύσεις σε προβλήματα των κατοίκων και της πόλης μας.

Άλλωστε, ποια εγκυρότητα μπορεί να έχει η απόδοση ταμπέλας από κάποιον ο οποίος παρά τις μέχρι χθες προσπάθειές του δεν κατάφερε ποτέ να εκλεγεί ως δημοτικός σύμβουλος;

Θα πρέπει συνεπώς, να είναι διπλά προσεκτικός όταν μιλάει για ανθρώπους της πόλης που με κάθε κόστος, έχουν αποδείξει και την σαφή, καθαρή ιδεολογική τους τοποθέτηση και έχουν δώσει δείγμα γραφής για την δυνατότητά τους να παράγουν ουσιαστικό έργο για την πόλη μας.

Και για να μπαίνουν, μια και καλή, τα πράγματα στην θέση τους. Αυθεντικός συνεχιστής του έργου του αείμνηστου Μήτρου Σουλιμιώτη είναι ο Λάμπρος Μίχος. Ο κ. Γκιτάκος από αντίπαλος του ΚΚΕ –με Καπλάνη είχε εκτεθεί στις εκλογές-, σήμερα, με ευκολία, βάζει ταμπέλες σε όλους, προφανώς, …κάπως θέλει να γίνει γνωστός.