Ο αγώνας επιβίωσης του κάθε Χρήστου είναι υπόθεση όλων μας
Το θέμα ενός άστεγου συμπολίτη μας, αλλά και πολλών ακόμα που ζουν εντός των ορίων του δήμου Χαϊδαρίου συζήτησε η «Δικαιοσύνη Σήμερα» με έναν άνθρωπο που σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να βοηθήσει μέσα από την αλληλεγγύη, τον ακτιβισμό και την αυτοόργανωση, ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη.
Ο συμπολίτης μας Φώτης Δημήτρουλας, μας εξήγησε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Χρήστος ένας άστεγος Χαϊδαριώτης, η περιπέτεια του οποίου μέσα στον Αύγουστο θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει όλους τους φορείς, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.
Ο Χρήστος είχε ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια της εργασίας του στο Δήμο Χαϊδαρίου, στην πυρασφάλεια, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε αδιέξοδο. «Ο Χρήστος είχε αναλάβει να κάνει πυρασφάλεια για δύο μήνες στο δήμο, παρόλα αυτά του ανατέθηκε να κάνει εργασία που δεν έπρεπε. Ήταν εκτός των καθηκόντων του με αποτέλεσμα να πέσει σε ένα φρεάτιο και να σπάσει το πόδι του», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Φώτης Δημήτρουλας και πρόσθεσε: «Ακόμα δεν θεωρείται άνεργος για να μπορέσει να πάρει το επίδομα ανεργίας με αποτέλεσμα να έχει πρόβλημα επιβίωσης, καθώς είναι ακόμα χτυπημένος. Στο νοσοκομείο δε που είχε πάει, επειδή είναι άστεγος δεν μπορούσε να παραμείνει για νοσηλεία.
Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε με φαγητό και απαιτούμε από το δήμο Χαϊδαρίου να του δώσει βοήθεια. Δεν γίνεται αυτός ο άνθρωπος και οποιοσδήποτε άνθρωπος να μένει έτσι».
Ο Φώτης Δημήτρουλας στην ερώτηση που του κάναμε πόσοι είναι περίπου οι άστεγοι που κατοικούν στο Χαϊδάρι μας είπε: «Περίπου 15 με 20 άτομα. Ο αριθμός αυτός αλλάζει, γιατί δυστυχώς κάποιος μπορεί να φύγει από τη ζωή, ή μπορεί κάποιος να πάει σε κάποια άλλη περιοχή, αλλά αυτή τη δεδομένη στιγμή οι άστεγοι στο Χαϊδάρι είναι περίπου 15. Έχει τύχει ο αριθμός αυτός χειμώνα να φτάσει και τους 25».
Ακούγεται τόσο κυνικό εν έτη 2022 άνθρωποι να πεθαίνουν αβοήθητοι. Πραγματικά νιώθεις ότι θες να αηδιάσεις με την αδιαφορία της κοινωνίας. Ας μην αναφέρουμε τον αριθμό των αστέγων που όπως γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας είναι μεγάλος για το δήμο Χαϊδαρίου και για την έκταση που καταλαμβάνει. Το θέμα όμως είναι ότι ο Χρήστος, αλλά και ο κάθε «Χρήστος» που εξαιτίας μίας ατυχίας στη ζωή του βρίσκεται στο δρόμο, θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί ώστε να μην φτάσει καν στο σημείο να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε αντικειμενικά ο Δήμος και κατ’ επέκταση η Περιφέρεια και τέλος η Πολιτεία θα έπρεπε και θα μπορούσε αυτό το κοινωνικό ζήτημα να το λύσει με σωστές και ώριμες αποφάσεις σε μία μέρα, δηλαδή να δώσει στέγη, τροφή και φυσικά την ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να επανενταχθούν στην κοινωνία και να μην βρίσκονται στο έλεος κανενός.
ΗΛ. ΗΛ.
